Historia dawnej nekropolii na Zielonym Rynku we Włocławku

Zielony Rynek przez niemal cały wiek pełnił funkcję cmentarza miejskiego. Ten szczególny obszar przestał być miejscem wieczystego spoczynku w 1928 roku, kończąc swoją ponad stuletnią rolę miejskiej nekropolii.

Akt włocławskiego magistratu z 1823 roku wskazuje na ten rok jako datę powstania cmentarza na Zielonym Rynku. Mimo że historycy czasami przywołują również lata 1813 i 1820, brak jest dowodów w źródłach archiwalnych potwierdzających te daty.

Cmentarz na Zielonym Rynku był pierwszym obiektem we Włocławku, który otrzymał status cmentarza miejskiego. Do tej pory w mieście działały małe cmentarze przykościelne, rozlokowane między innymi koło katedry, kościoła św. Witalisa, klasztoru franciszkanów oraz kościoła św. Jana.

Od środkowych lat XIX wieku, cmentarz stał się również miejscem pochówku dla wyznawców prawosławia i protestantyzmu. Przed tym czasem groby ewangelików mieściły się koło kościoła usytuowanego przy ulicy Brzeskiej, natomiast prawosławnych było zbyt mało, aby zaplanować dla nich osobny cmentarz.

Sytuacja znacząco uległa zmianie po 1850 roku. W tym czasie we Włocławku stacjonował silny garnizon rosyjski, w skład którego wchodzili żołnierze oraz urzędnicy. Mimo iż większość wojskowych pochowano na Końskim Rynku, obecnie znanym jako plac Staszica, groby prawosławnych cywilów umieszczono na Zielonym Rynku.